Η Serena Williams ρίχνει τίτλους τέλους

Όπως ανακοίνωσε η θρυλική Αμερικανίδα τενίστρια, θα “κρεμάσει” τη ρακέτα της μετά από το US Open, που θα πραγματοποιηθεί σε λίγες εβδομάδες.

Η μεγάλη αποκάλυψη έγινε μέσα από μια επιστολή της Serena στο Vogue, η οποία δημοσιεύτηκε σήμερα, με την Αμερικανίδα να εξηγεί ότι θέλει να αφοσιωθεί στην οικογένειά της και να κάνει δεύτερο παιδί. Η 41χρονη Αμερικανίδα μάλιστα, ανέφερε ότι δεν είναι μια εύκολη απόφαση, ότι θα ήθελε να συνεχίσει να αγωνίζεται, όμως θέλει περισσότερο να προχωρήσει στο επόμενο κεφάλαιο της ζωής της και αυτό δεν θα είναι εφικτό αν δεν πει “αντίο” στο αγαπημένο της άθλημα.

Αναλυτικά όλα όσα έγραψε στο επίσημο αντίο της η Αμερικανίδα:

“Ποτέ δεν ήθελα να διαλέξω ανάμεσα σε οικογένεια και τένις, δεν το θεωρώ δίκαιο. Αν ήμουν άντρας δεν θα το έγραφα αυτό, γιατί θα συνέχιζα να παίζω όσο η σύζυγός μου κάνει όλη τη δουλειά στο σώμα της για να μεγαλώσει την οικογένειά μας. Ίσως να ήμουν περισσότερο Tom Brady, αν είχα τη δυνατότητα. Μην το πάρετε στραβά, μου αρέσει που είμαι γυναίκα και αγάπησα κάθε δευτερόλεπτο της πρώτης μου εγκυμοσύνης, ενώ συνέχισα να δουλεύω μέχρι τη στιγμή που έπρεπε να πάω στο μαιευτήριο. Είχα κάνει σχεδόν το απίστευτο, πολύς κόσμος δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι ήμουν 2 μηνών έγκυος όταν κατέκτησα το Australian Open το 2017. Αυτό το μήνα όμως θα γίνω 41 ετών και κάτι πρέπει να συμβεί.

“Ποτέ δεν μου άρεσε η λέξη απόσυρση. Δεν μου φαίνεται και τόσο μοντέρνα. Το βλέπω αυτό σαν μια μετάβαση, αλλά θέλω να δείξω ευαισθησία στον τρόπο που χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη, μια λέξη που για μια σημαντική μερίδα του κόσμου σημαίνει κάτι πολύ συγκεκριμένο. Ίσως η καλύτερη λέξη για να το περιγράψει είναι η εξέλιξη. Είμαι εδώ για να σας πω ότι φεύγω μακριά από το τένις και πηγαίνω σε άλλα πράγματα που είναι σημαντικά για μένα. Πριν λίγα χρόνια ξεκίνησα το Serena Ventures, μια εταιρεία επιχειρηματικού κεφαλαίου. Λίγο μετά απ’ αυτό ξεκίνησα οικογένεια. Τώρα θέλω να μεγαλώσω αυτή την οικογένεια.

Δεν ήθελα να παραδεχτώ στον εαυτό μου ή σε οποιονδήποτε άλλον ότι πρέπει να σταματήσω να παίζω τένις. Με τον σύζυγό μου το έχουμε συζητήσει ελάχιστα, είναι ένα θέμα ταμπού. Δεν μπορώ να κάνω αυτή τη συζήτηση ούτε με τον μπαμπά μου και τη μαμά μου. Είναι σαν να μην είναι αλήθεια, μέχρι να το πεις φωναχτά. Έρχεται στην επιφάνεια, μετά ένα άβολο εξόγκωμα εμφανίζεται στο λαιμό μου και αρχίζω να κλαίω. Το μόνο άτομο με το οποίο έχω μιλήσει γι’ αυτό είναι ο ψυχολόγος μου! Αλλά δεν πρόκειται να το ωραιοποιήσω. Πολλοί άνθρωποι δηλώνουν με ενθουσιασμό την απόσυρσή τους και θα ήθελα πραγματικά να ένιωθα έτσι. Η Ashleigh Barty ήταν στο Νο.1 του κόσμου και έφυγε από το άθλημα τον Μάρτιο, ήταν πραγματικά έτοιμη να προχωρήσει. Η Caroline Wozniacki, που είναι μια από τις καλύτερες φίλες μου, επίσης ένιωσε ανακουφισμένη όταν συνταξιοδοτήθηκε το 2020.

Είμαι περήφανη για εκείνες, αλλά θα είμαι ειλικρινής: δεν είμαι χαρούμενη που το κάνω. Ξέρω πως δεν είναι συνηθισμένο, αλλά νιώθω πολύ πόνο. Είναι το πιο δύσκολο πράγμα που μπορούσα να φανταστώ. Σιχαίνομαι να βρίσκομαι σ’ αυτό το σταυροδρόμι. Λέω συνέχεια στον εαυτό μου πως θα ήθελα να ήταν πιο εύκολο, αλλά δεν είναι, είμαι διχασμένη. Δεν θέλω να τελειώσει αυτό, αλλά ταυτόχρονα θέλω να ξεκινήσει το επόμενο.

Δεν ξέρω πως θα μπορέσω να δω αυτό το περιοδικό όταν κυκλοφορήσει, γνωρίζοντας πως θα είναι το τέλος μιας ιστορίας που ξεκίνησε στο Compton της Καλιφόρνιας, με ένα μαύρο κορίτσι που απλά ήθελε να παίξει τένις. Αυτό το άθλημα μου έχει δώσει πολλά. Μου αρέσει να κερδίζω. Λατρεύω τη μάχη. Λατρεύω να ψυχαγωγώ τον κομο. Δεν είμαι σίγουρη πως όλοι το βλέπουν έτσι, αλλά μου αρέσει αυτή η πτυχή που μπορώ να ψυχαγωγώ κάθε εβδομάδα τον κόσμο. Μερικές από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου, τις πέρασα περιμένοντας σε εκείνο το χολ στη Μελβούρνη και βγαίνοντας στη Rod Laver Arena φορώντας τα ακουστικά μου και προσπαθώντας να πνίξω τον θόρυβο, αλλά νιώθοντας παράλληλα την ενέργεια του κόσμου. Οι νυχτερινοί αγώνες στο Arthur Ashe Stadium στο Flushing Meadows επίσης. Ένας άσος στο set point.

Όλη μου η ζωή μέχρι τώρα ήταν το τένις. Ο μπαμπάς μου, λέει ότι έπιασα για πρώτη φορά ρακέτα όταν ήμουν τριών ετών, αλλά νομίζω ότι έγινε ακόμα νωρίτερα. Υπάρχει μια φωτογραφία που η Venus με σπρώχνει σε ένα καρότσι σε ένα γήπεδο τένις, που είμαι μόλις 18 μηνών. Σε αντίθεση με τη Venus, που ήταν πάντα στωική και αριστοκρατική, εγώ δεν ήμουν ποτέ κάποια που συγκρατούσε τα συναισθήματά της. Θυμάμαι ότι έμαθα να γράφω στο νηπιαγωγείο και έκλαιγα όλο το βράδυ επειδή δεν μπορούσα να το κάνω τέλεια. Ήμουν πολύ θυμωμένη με τον εαυτό μου. Έσβηνα και ξαναέγραφα το ‘Α’ ξανά και ξανά και η μητέρα μου με άφηνε να μείνω ξύπνια όλο το βράδυ, ενώ οι αδερφές μου ήδη κοιμόντουσαν. Πάντα έτσι ήμουν εγώ. Θέλω να είμαι τέλεια. Ξέρω ότι δεν υπάρχει τελειότητα, αλλά ποτέ δεν θα σταματήσω μέχρι να το κάνω σωστά.

Αυτή είναι η ουσία του να είμαι η Serena. Να περιμένω το καλύτερο από τον εαυτό μου και να αποδεικνύω στους άλλους ότι κάνουν λάθος. Υπήρχαν πολλοί αγώνες που κέρδισα επειδή κάποιος με θύμωσε ή με έκανε δυστυχισμένη. Αυτό ήταν το κίνητρό μου. Έχω χτίσει μια καριέρα διοχετεύοντας τον θυμό και την αρνητικότητα, μετατρέποντάς τα σε κάτι καλό. Η αδερφή μου, Venus, μου είπε κάποτε πως δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτό που λένε οι άλλοι, το λένε απλά επειδή δεν μπορούν εκείνοι να το κάνουν. Εγώ όμως το έκανα. Και εσείς μπορείτε να το κάνετε επίσης.

Υπάρχει κόσμος που λέει ότι δεν είμαι η καλύτερη όλων των εποχών επειδή δεν έφτασα το ρεκόρ των 24 Slams της Margaret Court, που το πέτυχε πριν την εποχή της open era, που ξεκίνησε το 1968. Αν έλεγα ότι το έκανα, θα ήταν ψέματα. Δεν θέλω αυτό το ρεκόρ και δεν το σκέφτομαι, ίσως σε ένα σημείο το σκεφτόμουν υπερβολικά πολύ και αυτό δεν με βοήθησε. Θα έπρεπε να είχα πάνω από 30 Slams, είχα πολλές ευκαιρίες όταν επέστρεψα από την εγκυμοσύνη. Πήγα από καισαρική σε δεύτερη πνευμονική εμβολή και μετά έπαιξα σε έναν τελικό Grand Slam. Έπαιζα ενώ ακόμα θήλαζα. Έπαιζα με κατάθλιψη. Δεν έφτασε όμως σ’ αυτό το ρεκόρ. Αλλά εμφανίστηκα εκεί 23 φορές και αυτό είναι εντάξει, είναι κάτι το εκπληκτικό.

Τον τελευταίο χρόνο προσπαθούμε με τον Alexis να κάνουμε άλλο ένα παιδί και πρόσφατα είχα μια ενημέρωση από τον γιατρό μου που με βοήθησε και με έκανε να νιώσω ξανά έτοιμη, ότι μπορούμε να μεγαλώσουμε την οικογένειά μας. Σίγουρα δεν θέλω να μείνω ξανά έγκυος όσο ακόμα είμαι αθλήτρια, πρέπει να αφιερώσω την ενέργειά μου σ’ αυτό.

Δεν μου αρέσει να σκέφτομαι την κληρονομιά που θα αφήσω. Με ρωτάνε πολλοί γι’ αυτό και δεν ξέρω τι να απαντήσω. Θα ήθελα να πιστεύω ότι χάρη στις ευκαιρίες που δόθηκαν σε εμένα, οι αθλήτριες μπορούν να νιώσουν ότι μπορούν να είναι οι εαυτοί τους στο court. Μπορούν να παίξουν επιθετικά, να υψώσουν τις γροθιές τους, μπορούν να είναι δυνατές και όμορφες παράλληλα. Μπορούν να φοράνε ό,τι θέλουν, να λένε ό,τι θέλουν, να ‘σκίζουν’ και να είναι περήφανες για όλα. Έχω κάνει πολλά λάθη στην καριέρα μου. Τα λάθη είναι διδακτικές εμπειρίες που ασπάζομαι αυτή τη στιγμή. Απέχω πολύ από την το να είμαι τέλεια, αλλά έχω δεχθεί και πολλές σκληρές κριτικές και θέλω να πιστεύω πως οι δυσκολίες που πέρασα ως τενίστρια θα έχει ένα όφελος, για να τα βρει ευκολότερα η επόμενη γενιά. Με τα χρόνια, ελπίζω να γίνω ένα σύμβολο, κάτι μεγαλύτερο από το τένις. Θαυμάζω την Billie Jean King, γιατί ξεπέρασε το τένις.

Δυστυχώς δεν ήμουν έτοιμη για να κερδίσω το Wimbledon φέτος και δεν ξέρω αν θα είμαι έτοιμη για να κερδίσω το US Open. Αλλά θα προπονηθώ γι’ αυτό. Και τα προηγούμενα τουρνουά που έπαιξα ήταν διασκεδαστικά. Ξέρω ότι υπάρχει η φαντασίωση πολλών θαυμαστών να φτάσω τη Margaret εκείνη τη μέρα στο Λονδίνο, να την ξεπεράσω στη Νέα Υόρκη και μετά να αποχαιρετήσω το άθλημα, το καταλαβαίνω, είνα μια ωραία φαντασίωση. Αλλά δεν ψάχνω για ένα τέτοιο τελετουργικό. Είμαι πολύ κακή στους αποχαιρετισμούς, είναι το χειρότερο πράγμα στον κόσμο. Αλλά να ξέρετε πως είμαι πολύ πιο ευγνώμων απ’ όσο μπορώ να εκφράσω με λόγια. Με έχετε οδηγήσει σε τόσες νίκες και τόσα τρόπαια. Θα μου λείψει αυτή η εκδοχή του εαυτού μου, αυτό το κορίτσι που έπαιζε τένις. Θα μου λείπει σε όλη μου τη ζωή.”