Γυρισμός δίχως αύριο

Ξέρετε τι είμαστε;

ΈΝΑ ΤΊΠΟΤΑ

ΕΊΜΑΣΤΕ.

ΜΌΝΟ Η ΨΥΧΉ

ΜΈΝΕΙ.

Τίποτα άλλο.

 

Για τον φίλο μου.

Τον ΝΊΚΟ ΑΈΡΑΚΗ

Από το

Ηράκλειο Κρήτης

Που σήμερα

Του είπαμε..

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΊΟ ΑΝΤΊΟ

ΑΠΌ ΤΟΝ ΚΌΣΜΟ ΤΩΝ ΘΝΗΤΏΝ.

ΑΛΛΑ..

ΚΑΙ ΓΙΑ ΌΣΟΥΣ ΝΈΟΥΣ

ΈΦΥΓΑΝ

ΣΤΟ ΤΡΑΊΝΟ

ΤΟΥ ΘΑΝΆΤΟΥ

ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΓΙ’ΑΥΤΌΥΣ

ΠΟΥ ΦΕΎΓΟΥΝ

ΆΔΙΚΑ.

 

Μα πως να πεις

Αντίο;

Ειδικά στους νέους;

Δεν μπορεί

Να το χωρέσει

Ο ανθρώπινος νους.

 

Συνήθως

Γράφω μόνο

για τα Καλά.

Δεν μου αρέσει

Να γράφω

Για την θλίψη.

 

Όμως μέσα μου.

Παλεύει

Ο Πρόλογος

Ο διάλογος

Ο επίλογος

Και ένας

Μεγάλος

αντίλογος.

 

Ο πρόλογος

λοιπόν λέει τα εξής.

Ο Νίκος ήταν

Ένας Καθαρός

ανθρώπος.

Στην ψυχή

Και στην καρδιά ❤️

Και ήταν

Πάντα

χαμογελαστός

Πάντα.

Κάποτε κάναμε

Πολύ παρέα

Ήμασταν

Συμμαθητές.

Κάναμε παρέα

Αδέλφια

ξαδέλφια

Όλοι φίλοι

Μεγάλα Πάρτυ

Στα σπίτια μας

Παντού.

Ε..

Ο Νίκος

με ένα χαμόγελο

Μέχρι τα αφτιά

Πάντα.

 

Κάποτε

είχαμε τσακωθεί

Δεν αισθάνθηκα

Ποτέ

Κάκια

Δεν ένιωσα

Ότι

Τσακώθηκαμε

Ποτέ.

 

Γι’αυτό μίλησα

Για καθαρή

Ψυχή.

 

Ο αντίλογος

μέσα μου

Θέλει κι αυτός

Να βρει

Τι φταίει.

Σκέφτομαι

Λοιπόν

Φταίνε

Οι γιατροί;

Φταίει

Η Κάκια ώρα;

Φταίει

Το καντήλι του;

Φταίει

Ο θεός;

Που τον πήρε;

 

Αλήθεια

Τι φταίει;

Γιατί τόσος πόνος;

Τι φταίει;

Τι είναι αυτό που

Λήγει

Την ανθρώπινη

Ύπαρξη;

Τι είναι αυτό

Που λήγει

Το νοητό σώμα;

Τι είναι αλήθεια;

Τι είναι αυτό

Που  πήρε

Τόσα παιδιά;

Που το μέλλον τους

σταμάτησε

Εκεί;

Στο μοιραίο τραίνο;

Όλο υποθέσεις

Του μυαλού

Τι γίνεται;

Πολλά

Ανάμικτα

Κι αναπάντητα

Ερωτήματα

Και πολλά

Γιατί;

Γιατί;

Γιατί;

 

Μα όσα γιατί

Κι αν πούμε.

Τίποτα.

Όσες υποθέσεις

Και

Εικασίες

Κι αν κάνουμε

Μάταια

Τα βλέπουμε όλα

Την ώρα της κρίσης.

Γιατί η στενοχώρια

Κι ο αποχωρισμός

Να είναι

Τόσο δύσκολος;

Τι θα γινόταν αν δεν ήταν;

 

Δεν μπορούμε

Δυστυχώς

Να  προσδιορίσουμε

Ποιος φταίει;

Ή αν θα γλίτωνε;

Απ’το καντήλι του

Που στέρεψε

Ξαφνικά

Χωρίς λόγο

Κι αφορμή.

 

Δεν υπάρχουν λόγια.

Τα λόγια στερεύουν

Και τα δάκρυα

Τρέχουν ανεξέλεγκτα

Λες και είναι

Δρομείς.

Λες και όποιος

Κλάψει ποιο πολύ

Θα κερδίσει

Σε έναν αγώνα

Που το τίμημα

Είναι η θλίψη.

Μα τίποτα

Δεν γίνεται

Τα δάκρυα κυλούν

Από τα βάθη της

Ψυχής.

Η ψυχή μας

Κλαίει

Γιατί νιώθουμε ανήμποροι

Που δεν μπορέσαμε

Να κερδίσουμε

Λίγο χρόνο

Μαζί με την ψυχή

Του άλλου

Που χάθηκε.

 

Μια αγκαλιά

Τελικά

Τελευταία

Θέλουμε

Να δώσουμε

Στον δικό μας

Άνθρωπο.

Μα δεν γίνεται

Να τον βοηθήσουμε

Πια αφού

το σώμα μας

Είναι βαρύ

Απ’ τον ψυχικό πόνο.

Και το δικό του

Ανήμπορο.

Κι όμως

Η άπορη μάνα του

Σκύβει

Και τον αγκαλιάζει.

Και ξέρει

Για τελευταία φορά.

Αγκαλιάζει

Ένα σώμα

Του παιδιού της.

Χωρίς

Ψυχή.

Η ψυχή του

Ίσως είναι

Τριγύρω.

Ίσως να θέλει

να έρθει πίσω.

Ίσως και όχι.

Δεν ξέρω

Ίσως να είναι καλά.

Αλήθεια

Δεν ξέρω.

Λένε πως

Μπορείς

Να την νιώσεις

Όταν ανατριχιαζεις.

Γιατί η ψυχή

Κινεί

Τα νήματα του.

Ο άνθρωπος

Είναι σαν μαριονέτα

Πια το σώμα.

Χωρίς κάποιον

Να κινεί

Τα νήματα της.

Αφού η ψυχή

Έχει

Αποχωρήσει

Και εμείς

Πρέπει να

Το δεχτούμε;

Μόνο

Είναι βαρύ

Το κλίμα γύρω

Παγωμένο

Σαν τον καταψύκτη.

Που δεν μπορείς

Να μείνεις

Πολύ ώρα μέσα.

Γιατί παγώνεις.

Ούτε να μιλήσεις

Μπορείς.

Ούτε και

Να πεις

Μια λέξη

Παριγοριας

Ούτε απ’τα χείλη

Δεν βγαίνει

Κουβέντα

Γιατί μπροστά

Στο χαμό

Ενός νέου

Δεν υπάρχουν

Ούτε λόγια

Ούτε

Παριγορια

Ούτε τίποτα.

 

Θέλεις απλά

Να μάθεις

Ποιος

Έχει την ευθύνη

Λες και αυτό

Θα τον γυρίσει

Πίσω

Κι ο διάλογος

Συνεχίζει

Μέσα μας

Ποιος φταίει;

Ή μήπως ηταν

Το καντήλι

Που στέρεψε;

Ότι κι αν φταίει

Κρίμα

Κρίμα

Κρίμα

 

Γιατί

Οι νέοι άνθρωποι

Είναι το μέλλον

Μας

Οι νέοι άνθρωποι

Είναι ο λόγος

Που αναπνέει

Ο κάθε γονιός

Κάθε παππούς

Κάθε γιαγιά

Οι νέοι άνθρωποι

Είναι αυτοί

Που έχουν

Και αυτοί

Καθε δικαίωμα

Να ζήσουν

Πρώτοι

Και να γίνουν

Οι πρωτοπόροι

Της ζωής

Οι πρωτοπόροι

Της αρχής

Οι πρωτοπόροι

της αγάπης

Αυτού του

Κόσμου

 

Κι όμως

Δεν μπορούμε

Να κάνουμε

Κάτι

αν φύγει

Κάποιος

Από αυτόν

Εδω

Τον κόσμο

Δεν μπορούμε

Να φέρουμε

Πίσω κανέναν

Γιατί

Δεν είμαστε μάγοι

Αυτοί είναι

Τα σπλάχνα

Των ανθρώπων

Που έμειναν

Πίσω.

 

Ο Νίκος

Ήταν νέος

Κι η ζωή

Έλαμπε μπροστά του

Όπως κι

Όλοι αυτοί

Που χάθηκαν

Σε μια στιγμή

Και οι δικοί τους

Πως θα ζήσουν;

Πως θα περπατήσουν;

Πως θα οδηγήσουν;

Πως θα ανοίξουν

Αύριο

Τα μάτια τους;

Πως θα σηκωθούν

Απ’ το κρεβάτι;

Πως θα διακρίνουν

Ότι ο ήλιος

Λάμπει;

Πως θα διακρίνουν

Ότι υπάρχει

Όμορφια

Στην ατμόσφαιρα;

 

Όταν η πνοή

Και η ελπίδα τους

Έφυγε;

Πως να πάρουν

Αναπνοή

Όταν

Η αναπνοή τους

χάθηκε

Μαζί με

την ψυχή τους;

 

Όμως είμαστε

Θνητοί

Και δεν μπορούμε

Να βρούμε

Το λόγο

Και την

Αιτία

Γιατί όλοι

Μοιάζουν να φταίνε

Ακόμα και η ίδια μας

Η ύπαρξη

Φταίνε όλοι

Γιατί κάποιοι

Φεύγουν

Βίαια

Από τούτο

Εδώ τον κόσμο

Και δεν ξέρουμε

Την αιτία

Η την αφορμή

Που κάποιος

Φεύγει

Κι όντας

Ανίκανοι

Μας παρασέρνει

Η Θλίψη

 

Γιατί μόνο

Η θλίψη

Μπορεί

Να μας φτάσει

Εκεί

Στα τάρταρα

Που βασιλεύει

η ψυχή μας

Που θα είμαστε

Σε άμεση επικοινωνία

Με την καρδιά μας

Εκεί που

Είμαστε ευάλωτοι

Και δεν μπορούμε

Να κάνουμε

Τίποτα

 

Γι’αυτό

Καλό είναι

Μόνο αγάπη να δίνουμε

Μπορείς;

Μάλωσε

Τσακώσου

Και ξέχνα

Νομίζω αυτό με έσωνε

Πάντα

Αυτό

Τίποτα

Άλλο

Μπορείς;

 

Ένας

θρησκευτικός μας

Στο λύκειο

Έλεγε

Ο θεός είναι αγάπη

Μπορείς

Με τον τρόπο σου

Κι εσυ

Να γίνεις

Αγαπη

Αν θέλεις

 

Αυτό που

Μας τρώει

Βαθιά

Ξέρετε τι είναι;

Η αγάπη

Μα η αγάπη αρχίζει

Από μέσα μας

Και αν δεν το δείχνουμε

Όσο μπορούμε

Με ένα χαμόγελο

Όπως κι ο Νίκος

Κι ο κάθε άνθρωπος

Που χάθηκε

Άδικα

Με οποιαδήποτε τρόπο

Τίμημα

Και μέσο

Γιατί είμαστε όλοι

Προσωρινοί

Το αύριο

κάνεις δεν το ξέρει

Χωρίς καμία Κακία

Τίποτα δεν παίρνουμε μαζί μας

άρα ως άνθρωποι

Κάνουμε την διάφορα

Ως άνθρωποι

και τα λάθη

 

Κι όλα αυτά

Που γίνονται;

Γιατί

Γίνονται;

φώναζει

Ο αντίλογος;

Γιατί απλά

Θέλουμε

Να ξυπνήσουμε

Ναι

Να ξυπνήσουμε

Κι όλα

Να είναι

Ένα θλιβερό

Παραμύθι

Όμως

Με καλό τέλος

Ή θέλουμε

Ή ένα κακο όνειρο

Λέει ο διάλογος

Που θέλει να μιλήσει

Αγανακτισμένα

Μέσα μας

Κι όμως

Δεν μπορούμε

Όσο και

να τσιμπήσουμε

Το σώμα τούτο

Όσο και να

Να το σκουνταμε

Αν σβήσει

Δεν ξυπνάει

Έσβησε

Γάμωτο.

Δεν ξυπνάει.

 

Δεν είμαστε

Ικανοί

Δεν είμαστε θεοί

Όμως ο τρανός

Εγωισμός μας

Μοιάζει θεός

Όταν θέλουμε

Να το παίξουμε έξυπνοι

Ή ανώτεροι

Γι’αυτό ξυπνήστε

Ζήστε δώστε

Παρτε

Ότι πιστεύετε

Ότι αξίζετε

Γιατί όλοι αξίζουν

Την συγχώρεση

Όλοι αξίζουν

Την θαλπωρή

Όλοι αξίζουν

Την αγάπη

Όλοι αξίζουν

Την εμπιστοσύνη

Όλοι αξίζουν

Την πίστη

Όλοι αξίζουν

Να δούν

Τα παιδιά τους

Όπως ποθούν

Γιατί αυτό

Είναι το

Παλάτι τους

Αυτό είναι

Η ζωή τους

Αυτό είναι

Η ψυχή τους

Γιατί όταν

Το παιδί σου

Όταν Γεννιέται

Τότε όλα τα χρώματα

Του ουρανού

Είναι πιο φωτεινά

Πιο λαμπερά

Και τα πάντα

Λάμπουν

Σαν πυγολαμπίδες

μέσα

στην νύχτα

 

Και τελευταίος

Ο επίλογος μας

Λέει

Πως

Ίσως όμως

Γι’αυτό ο ουρανός

Να έχει τόσα

Φωτεινά

Και όλο λαμπρά

Αστερια

 

Ίσως να είναι

Οι ψηχες

Που κατοικούν

Εκεί

Στα αστέρια

Και να μας

Φωτίζουν

Για να γινόμαστε

Καλύτεροι

Άνθρωποι

Επειδή για μένα

είναι όλοι εκεί

Όλοι..

 

Γι’αυτό αγάπησε

Ότι έχεις

Αν έχεις την γυναίκα σου

Παραμελημένη

Δείξε της πως την αγαπάς

Να την αγαπάς

Όσο Πιο δυνατα

Μπορείς

Κι αυτή θα ανθίσει

Με κάθε τρόπο και μέσο.

 

Η αγάπη δεν εννοείται

Τίποτα δεν εννοείται

Σωστά;

 

Αν έχεις τον άντρα σου

Παραμελημένο

Δείξε την αγάπη σου

Να τον αγάπας

Πιο δυνατά

Αν έχεις παραμελήσει

τους γονείς σου

Αφιέρωσε χρόνο

Και να τους κάνεις αγκαλιές

Και φιλιά

Δείξε την αγάπη σου

Χωρίς να τσιγκούνιες

Σωστά;

 

Αν έχεις παραμελήσει

Το παιδί σου

Αφιέρωσε χρόνο πιο

Πολύ  παίξε μαζί του

Να του λες συνέχεια

Πόσο σημαντικό

Και πολύτιμο

Είναι για σένα

Και αγαπά το βαθιά

 

Βρείτε τις 5 γλώσσες της αγάπης υπάρχει

Βιντεάκια

στο YouTube

 

Αγαπηστε πιο πολύ

Αυτό που έχετε

Ότι έχετε

Τον εαυτό σας ❤️

Τα ζώα σας

Ότι έχετε

Τώρα που μπορείτε

 

Χωρίς καμία προσπάθεια

Χωρίς ψέματα

Με ειλικρίνεια

Χωρίς

Να περιμένετε κάτι

Γιατί τίποτα

Είμαστε

 

Η ψυχή μας

Όμως ζει

Δεν ξέρω

Που;

Η ψυχή μας

Ζεί και βασιλεύει

Δεν ξέρω πως;

Μόνο ο Θεός ξέρει

Όμως ελπίζω

Στον παράδεισο

Εκεί που πάνε

Οι καλές

Ψυχές

Κι άγγελοι

Αν και πιστεύω

Ότι όλοι μέσα μας

Έχουμε καλές ψυχές

Όλοι.

Να πιστεύετε

Και να αγαπάτε βαθιά

Και να συγχωρείτε.

Να πιστεύετε

Στους ανθρώπους.

Ακόμη κι αν είσαστε

Τσακώμενοι

Αυτό είναι η μαγκιά

Σωστά;

 

Χουστουλάκη Μαρία

Face: Foto mariax

Παρασκευή 3/3/2023