Ο Ζινεντίν Ζιντάν αποτελεί παρελθόν για τη Ρεάλ εδώ και λίγες ημέρες και σήμερα έγραψε τον επίλογο της παρουσίας του στον πάγκο της «βασίλισσας», με μήνυμα που έστειλε μέσω της εφημερίδας «As».
«Φεύγω, αλλά δεν… πηδάω από το καράβι», επεσήμανε ο θρύλος των μαδριλένων, αλλά και: «Έφυγα επειδή ένιωσα ότι ο σύλλογος δεν μου προσφέρει την εμπιστοσύνη που χρειάζομαι και την υποστήριξη».
Αναλυτικά το μήνυμά του
«Αγαπητοί μαντριντίστας,
Για είκοσι χρόνια από την πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου στη Μαδρίτη και φόρεσα τη λευκή φανέλα, μου δώσατε αγάπη. Πάντα ένιωθα ότι υπάρχει κάτι ξεχωριστό ανάμεσά μας. Είχα την τιμή να είμαι παίκτης και προπονητής του πιο σημαντικού κλαμπ στην ιστορία, αλλά πάνω απ’ όλα είμαι ένας ακόμα παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης. Για αυτό θέλω να γράψω ένα γράμμα για να σας πω αντίο και για να σας εξηγήσω την απόφασή μου να αποχωρήσω από τον πάγκο της Ρεάλ.
Όταν αποφάσισα τον Μάρτιο του 2019 να επιστρέψω στον πάγκο της Ρεάλ έπειτα από ένα διάλειμμα οκτώ μηνών, το έκανα επειδή μου το ζήτησε ο πρόεδρος, Φλορεντίνο Πέρεθ, αλλά και επειδή μου το ζητούσατε εσείς. Όταν σας συνάντησα, ένιωσα την υποστήριξη και τον πόθο να αναλάβω ξανά την ομάδα. Μοιράζομαι τις αξίες του madridisimo. Αυτός ο σύλλογος ανήκει στα μέλη του, στους οπαδούς του, σε όλο τον κόσμο. Προσπάθησα να μεταδώσω μόνος μου αυτές τις αξίες του συλλόγου, προσπάθησα να είμαι παράδειγμα. Το γεγονός ότι πέρασα είκοσι χρόνια από τη ζωή μου στη Μαδρίτη ήταν το πιο όμορφο πράγμα που συνέβη στη ζωή μου και ξέρω ότι το χρωστάω αποκλειστικά στον Φλορεντίνο Πέρεθ, που ποντάρει πάνω μου από το 2001. Πάλεψε για εμένα, για να με κάνει να έρθω στην ομάδα, όταν υπήρχαν άτομα που ήταν εναντίον μου. Το λέω με την καρδιά μου, πάντα θα είμαι ευγνώμων στον πρόεδρο. Πάντα.
Αποφάσισα να φύγω και θέλω να εξηγήσω τους λόγους. Φεύγω, αλλά δεν… πηδάω από το καράβι και δεν νιώθω κουρασμένος από την προπονητική. Τον Μάιο του 2018, έπειτα από δυόμιση χρόνια με τόσες νίκες και τόσα τρόπαια, ένιωθα ότι η ομάδα είχε ανάγκη από νέα κίνητρα ώστε να παραμείνει στην κορυφή. Σήμερα τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Έφυγα επειδή ένιωσα ότι ο σύλλογος δεν μου προσφέρει την εμπιστοσύνη που χρειάζομαι και την υποστήριξη ώστε να χτίσω κάτι μεσομακροπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο. Γνωρίζω το ποδόσφαιρο και ξέρω τις απαιτήσεις που υπάρχουν σε έναν σύλλογο όπως η Ρεάλ Μαδρίτης. Ξέρω ότι όταν δεν νικάς, πρέπει να φύγεις. Ωστόσο, ένα σημαντικό γεγονός έχει ξεχαστεί. Όλα όσα έχω χτίσει σε καθημερινή βάση έχουν ξεχαστεί. Όσα έχω συνεισφέρει στη σχέση με τους παίκτες και τα υπόλοιπα 150 που δουλεύουν γύρω από την ομάδα, έχουν ξεχαστεί. Έχω γεννηθεί νικητής και ήμουνα εδώ ώστε να κατακτήσω τρόπαια, αλλά πέρα από αυτό είμαι ανθρώπινο ον με συναισθήματα, ζωή και έχω την αίσθηση ότι αυτά τα πράγματα δεν έχουν εκτιμηθεί. Κατά κάποιον τρόπο με έχουν κατηγορήσει μάλιστα.
Θέλω να δείξω σεβασμό σε ό,τι κάναμε μαζί. Θα ήθελα τους τελευταίους μήνες η σχέση μου με τον σύλλογο να ήταν διαφορετική, να ήταν λίγο διαφορετική σε σχέση με τους άλλους προπονητές. Δεν ζητούσα προνόμια, φυσικά και όχι, αλλά ήθελα να υπάρχει λίγη παραπάνω μνήμη. Σήμερα, η ζωή ενός προπονητή στον πάγκο διαρκεί δύο σεζόν, όχι παραπάνω. Είναι απαραίτητες οι ανθρώπινες σχέσεις, ώστε να διαρκέσει παραπάνω. Είναι πιο σημαντικές από τα χρήματα και τη φήμη. Το πιο σημαντικό κομμάτι από όλα. Πρέπει να το προσέχετε αυτό. Για αυτό με πονάει όταν διαβάζω στον Τύπο, μετά από μια ήττα ότι θα με διώξουν εφόσον δεν κερδίσω το επόμενο ματς. Με πονάει, όπως και ολόκληρη την ομάδα γιατί αυτά τα μηνύματα που διοχετεύθηκαν σκόπιμα στα Μέσα Ενημέρωσης δημιούργησαν αρνητικό κλίμα στο σταφ, δημιούργησαν αμφιβολίες και παρεξηγήσεις. Το καλό είναι ότι είχα υπέροχα αγόρια (σ.σ. παίκτες), που θα… πέθαιναν για μένα. Όταν τα πράγματα πήγαν άσχημα με έσωσαν με μεγάλες νίκες. Επειδή πίστεψαν σε μένα και ήξεραν ότι τους πίστευα. Φυσικά δεν είμαι ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο, αλλά είμαι ικανός να δώσω τη δύναμη και την εμπιστοσύνη που χρειάζεται ο καθένας στη δουλειά του, είτε είναι παίκτης, είτε μέλος του προπονητικού τιμ ή οποιοσδήποτε υπάλληλος. Ξέρω ακριβώς τι χρειάζεται μια ομάδα.
Κατά τη διάρκεια αυτών των είκοσι ετών στη Μαδρίτη έμαθα ότι εσείς οι οπαδοί, θέλετε να κερδίζουμε, φυσικά το κάνουμε, αλλά πάνω απ ‘όλα θέλετε να δώσουμε τα πάντα. Ο προπονητής, το σταφ, οι εργαζόμενοι και φυσικά οι ποδοσφαιριστές. Και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δώσαμε το 100% του εαυτού μας για το κλαμπ.
Θέλω επίσης μέσω της επιστολής να στείλω μήνυμα στους δημοσιογράφους. Έχω παραχωρήσει εκατοντάδες συνεντεύξεις Τύπου και δυστυχώς δεν έχουμε μιλήσει πολύ για το ποδόσφαιρο. Ξέρω ότι και εσείς αγαπάτε το ποδόσφαιρο, ότι το άθλημα μας ενώνει. Ωστόσο, να θέλω να σας κριτικάρω ή να σας κάνω μαθήματα, θα ήθελα οι ερωτήσεις να μην οδηγούν πάντα σε διαμάχες. Να μιλάμε πιο σχήμα για το ποδόσφαιρο και για τους παίκτες, που είναι και θα είναι πάντα ο σημαντικότερος παράγοντας του παιχνιδιού. Ας μην ξεχνάμε το ποδόσφαιρο, ας φροντίσουμε το ποδόσφαιρο».
