Μια συγκλονιστική εξομολόγηση της Ναόμι Οσάκα “φιλοξενεί” το περιοδικό “Time” με αφορμή την απόφαση της Ιαπωνέζας να απέχει από τις συνεντεύξεις Τύπου στο Roland Garros προκειμένου να προφυλάξει την ψυχική υγεία της.
Ο κεντρικός τίτλος του περιοδικού είναι: “Είναι ΟΚ να μην είσαι ΟΚ” και η Ναόμι Οσάκα εξηγεί πως έφτασε σε αυτή την απόφαση, κατάλαβε πως δεν μπορεί να ευχαριστήσει τους πάντες ενώ αναφέρθηκε και στους αθλητές και μη που την στήριξαν.
Το άρθρο της Ναόμι στο Time:
«Τις τελευταίες εβδομάδες, το ταξίδι μου πήρε μια απρόσμενη κατεύθυνση, αλλά αυτό με δίδαξε πολλά και με βοήθησε να μεγαλώσω. Με έμαθε πως δεν μπορώ να τους ευχαριστήσω ποτέ όλους. Ο κόσμος είναι τόσο διχασμένος όσο μπορώ να θυμηθώ, σ’ αυτά τα 23 χρόνια που ζω.
Πράγματα που είναι δεδομένα για μένα, όπως το να φοράω μάσκα στην εποχή μιας πανδημίας ή να γονατίζω σε μια κίνηση κατά του ρατσισμού, αμφισβητούνται έντονα από κάποιους. Έτσι, κι όταν είπα πως δεν θα κάνω συνεντεύξεις στο Roland Garros, θα έπρεπε να είμαι προετοιμασμένη γι’ αυτό που θα ερχόταν.
Το δεύτερο μάθημα ήταν ίσως πιο πλούσιο. Έγινε προφανές σε μένα πως όλοι οι άνθρωποι υποφέρουν με ζητήματα που σχετίζονται με την ψυχική τους υγεία ή γνωρίζουν κάποιον που υποφέρει. Ο αριθμός των μηνυμάτων που πήρα από ανθρώπους από όλο τον κόσμο το επιβεβαιώνει αυτό.
Μπορούμε καθολικά να συμφωνήσουμε, πως ο καθένας μας έχει συναισθήματα. Ίσως οι πράξεις μου να μπέρδεψαν μερικούς, επειδή υπάρχουν δυο διαφορετικά θέματα. Στο μυαλό μου είναι απλοποιημένο και γι’ αυτό δεν το αποσαφήνισα, αλλά θα το διαχωρίσω και δημόσια.
«Το ζήτημα δεν αφορούσε τον Τύπο»
Το πρώτο πράγμα είναι ο τύπος. Το ζήτημα δεν αφορούσε ποτέ τον τύπο, αλλά την παραδοσιακή μορφή μιας συνέντευξης τύπου. Θα το πω ξανά για όσους δεν κατάλαβαν: Λατρεύω τον τύπο, αλλά δεν λατρεύω όλες τις συνεντεύξεις τύπου. Είχα πάντα μια καταπληκτική σχέση με τα media και έχω δώσει πολλές συνεντεύξεις.
Εκτός από τους σούπερ σταρς του αθλήματος (τον Νόβακ, τον Ρότζερ, τον Ράφα, τη Σερένα), εκτιμώ πολύ ότι έχω περισσότερο χρόνο στον τύπο από πολλούς άλλους τα τελευταία χρόνια.
Προσπαθώ πάντα να απαντώ ειλικρινά μέσα απ’ την καρδιά μου. Δεν είμαι εξοικειωμένη με τα ΜΜΕ, οπότε αυτό που βλέπετε είναι ο πραγματικός εαυτός μου. Ο τρόπος που το αντιλαμβάνομαι, είναι πως ανάμεσα σε έναν αθλητή και στον τύπο πρέπει να υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός.
«Η φόρμα της συνέντευξης Τύπου είναι ξεπερασμένη»
Κατά τη γνώμη μου ωστόσο, η φόρμα της συνέντευξης τύπου είναι ξεπερασμένη και χρειάζεται ανανέωση. Πιστεύω ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι καλύτερο, κάτι πιο ενδιαφέρον και πιο ευχάριστο από κάθε άποψη.
Φαίνεται πως οι περισσότεροι δημοσιογράφοι του τένις δεν συμφωνούν με αυτό. Για τους περισσότερους, η παραδοσιακή συνέντευξη τύπου είναι ιερή και δεν πρέπει να αμφισβητείται.
Μια από τις κύριες ανησυχίες τους, ήταν ότι θα μπορούσα να κάνω επικίνδυνη την κατάσταση. Απ’ όσο γνωρίζω όμως, ποτέ δεν απουσίαζαν από το τένις οι συνεντεύξεις τύπου. Δεν είχα ποτέ πρόθεση να ξεκινήσω μια εξέγερση, απλά να κοιτάξουμε κριτικά το χώρο εργασίας μας και να αναρωτηθούμε αν μπορούμε να τον κάνουμε καλύτερο.
Είπα ότι δεν ήθελα να κάνω συνεντεύξεις τύπου στο Roland Garros, για το καλό της ψυχικής μου υγείας. Συνεχίζω να το στηρίζω αυτό. Οι αθλητές είμαστε άνθρωποι. Το τένις είναι το προνομιακό μας επάγγελμα και φυσικά έρχεται με κάποιες δεσμεύσεις, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ άλλο επάγγελμα όπου μετά από τόση συνέπεια συμμετοχών (δεν είχα χάσει ούτε μια συνέντευξη στα 7 χρόνια της περιοδείας μου) θα εξεταζόταν τόσο σκληρά.
Ίσως πρέπει να δώσουμε στους αθλητές το δικαίωμα να μπορούν να κάνουν ένα διάλειμμα από τον έλεγχο των ΜΜΕ σε μια σπάνια περίσταση και όχι να υπόκεινται σε αυστηρές κυρώσεις. Σε οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα, θα σας συγχωρούσαν αν παίρνατε μια άδεια για προσωπικούς λόγους, χωρίς να χρειαζόταν να αποκαλύψετε τα προσωπικά σας προβλήματα στον εργοδότη σας.
«Ένιωσα μεγάλη πίεση να αποκαλύψω τα προσωπικά μου»
Στην περίπτωσή μου, ένιωσα μεγάλη πίεση για να αποκαλύψω τα προσωπικά μου προβλήματα, επειδή ο τύπος και το τουρνουά δεν με πίστεψαν. Δεν το εύχομαι σε κανέναν αυτό και ελπίζω να μπορέσουμε να πάρουμε κάποια μέτρα προστασίας των αθλητών, ιδίως των πιο ευάλωτων.
Επίσης, δεν θέλω να ασχοληθώ ξανά με το προσωπικό μου ιατρικό. Ζητώ λοιπόν από τον τύπο να τηρηθεί το απόρρητο σε κάποιο βαθμό και να δείξει ενσυναίσθηση την επόμενη φορά που θα τα πούμε.
Τέτοιες στιγμές μπορούν να υπάρξουν σε οποιονδήποτε από μας. Ο καθένας μας κάτι περνάει σε κάποιο επίπεδο. Η δική μου πρόταση είναι να δίνεται ένας μικρός αριθμός “ημερών ασθένειας” ετησίως, τις οποίες μπορεί να χρησιμοποιεί ο αθλητής και να απαλλάσσεται από τις υποχρεώσεις για τον τύπο, χωρίς να χρειάζεται να αποκαλύψει τους προσωπικούς λόγους του. Πιστεύω πως αυτό θα ευθυγραμμίσει τον αθλητισμό με την υπόλοιπη κοινωνία.
«Ελπίζω να κάνω περήφανους τους Ιάπωνες»
Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω όσους με στήριξαν. Τα ονόματα είναι πάρα πολλά, αλλά θα ξεκινήσω με την οικογένεια και τους φίλους μου, που ήταν καταπληκτικοί. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό απ’ αυτές τις σχέσεις. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω εκείνους που με υποστήριξαν, με ενθάρρυναν και μου είπαν ευγενικά λόγια.
Τη Mισέλ Ομπάμα, τον Mάικλ Φελπς, τον Στεφ Κάρι, τον Νόβακ Τζόκοβιτς, τη Mέγκαν Μαρκλ, για να αναφέρω μερικούς. Επιπλέον, θα είμαι αιώνια ευγνώμων σε όλους τους συνεργάτες μου. Παρόλο που δεν με εξέπληξε η στήριξη, αφού τους έχω επιλέξει με τα κριτήρια να είναι συμπαθητικοί, φιλελεύθεροι και προοδευτικοί, αλλά παρόλα αυτά τους είμαι εξαιρετικά ευγνώμων.
Τις τελευταίες εβδομάδες τις αφιέρωσα στο να περάσω χρόνο με τα αγαπημένα μου πρόσωπα και να επαναφορτιστώ. Είχα το χρόνο να σκεφτώ, αλλά και να κοιτάξω μπροστά. Δε θα μπορούσα να είμαι πιο ενθουσιασμένη που θα παίξω στο Τόκιο.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι από μόνοι τους ξεχωριστοί, αλλά να έχεις την ευκαιρία να παίξεις και μπροστά από τους συμπατριώτες σου, είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. Ελπίζω να τους κάνω υπερήφανους.
«Ο Μάικλ Φελπς μου είπε όταν μιλήσαμε πως μπορεί και να έσωσα μια ζωή»
Είτε το πιστεύετε είτε όχι, είμαι εσωστρεφής και δεν μου αρέσει να βρίσκομαι στο επίκεντρο. Πάντα προσπαθώ να πιέσω τον εαυτό μου, ώστε να μιλάω γι’ αυτό που θεωρώ σωστό, αλλά αυτό έρχεται με το κόστος του υπερβολικού άγχους. Νιώθω άβολα να εκπροσωπώ το ζήτημα της ψυχικής υγείας στον αθλητισμό, γιατί είναι πολύ νέο ζήτημα και για μένα και δεν έχω όλες τις απαντήσεις.
Ελπίζω πως οι άνθρωποι θα μπορέσουν να ταυτιστούν και να καταλάβουν πως είναι ΟΚ να μην είσαι ΟΚ. Και είναι ΟΚ να μιλάω γι’ αυτό. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να βοηθήσουν, συνήθως υπάρχει φως στο τέλος του κάθε τούνελ. Ο Μάικλ Φελπς μου είπε όταν μιλήσαμε πως μπορεί και να έσωσα μια ζωή. Αν αυτό συνέβη, τότε σίγουρα άξιζε».
