Με τους Μιλγουόκι Μπακς να απέχουν πλέον μία νίκη από το πρώτο τους πρωτάθλημα μετά από 47 χρόνια, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αντιλαμβάνεται ποια είναι η πίεση και ξεκαθάρισε πως «προσπαθώ να μην ενθουσιαστώ υπερβολικά».
Επιπλέον, ο Greek Freak τόνισε πως «κάποτε ήμουν πολύ χαρούμενος στις νίκες, ενώ στις ήττες ένιωθα ότι τελείωνε ο κόσμος. Φέτος δεν έγινε αυτό, είμαι ο ίδιος όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα».
Αναλυτικά τα όσα είπε:
«Δουλεύεις τόσο σκληρά για να φτάσεις σε μια τόσο μεγάλη στιγμή. Τώρα όμως πρέπει να είσαι πειθαρχημένος. Αυτό θα προσπαθήσω, να μην ενθουσιαστώ υπερβολικά. Τώρα δεν μπορώ να κάνω κάτι, οπότε προσπαθώ να μην το σκέφτομαι. Ξέρεις όμως ότι είναι δύσκολο, κοιμάσαι και ονειρεύεσαι τον αγώνα. Πρέπει να είμαστε όλοι πειθαρχημένοι, να είμαστε πειθαρχημένοι ως ομάδα, να μην γιορτάσουμε μέχρι να τελειώσει η δουλειά. Ό,τι κι αν γίνει, είμαι πραγματικά περήφανος για την ομάδα μου και για τη δουλειά που έχουμε κάνει. Κάνω ό,τι μου λέει το ένστικτό μου, το παιχνίδι μου δεν στηρίζεται στη δύναμη, αλλά στην ταχύτητα. Εντάξει πλάκα κάνω. Όλοι είμαστε κουρασμένοι, αγκάλιασα τον Μίντλετον όπως θα αγκάλιαζα τους αδελφούς μου. Στην κανονική περίοδο δεν θα το έκανα, ήθελα να μείνω μακριά από τον κορωνοϊό.
Μεγαλώνω, ωριμάζω και γίνομαι καλύτερος πνευματικά. Ήμασταν πίσω με 2-0 και πήραμε τρεις σερί νίκες. Πάντα προσπαθώ να καταλάβω τι σκέφτεται η άλλη ομάδα. Προσπαθώ να σκεφτώ τι κάναμε, να μάθω από τα λάθη και τις αποτυχίες μας χωρίς να με ενδιαφέρει περισσότερο το παρελθόν. Αυτό που έμαθα από τα playoffs, είναι ότι κάποτε ήμουν πολύ χαρούμενος, έπαιρνα την ένταση από τον κόσμο στο σπίτι μου, ενώ στις ήττες ένιωθα ότι τελείωνε ο κόσμος. Φέτος δεν έγινε αυτό, είμαι ο ίδιος όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα. Πάντα προσπαθώ να βρω τρόπους για να κερδίσουμε, προχωράμε σωστά, αν ο Μίντλετον τα καταφέρνει, ο Χόλιντεϊ τα καταφέρνει, ο κόουτς τα καταφέρνει, όλα ακολουθούν.
Δεν με ενδιαφέρει να είμαι διάσημος ή ο πιο διάσημος όλων. Ας είμαι ο λιγότερο διάσημος, ας έρχομαι και ας τα καταφέρνω. Νωρίτερα στην καριέρα μου ήμουν πιο ήσυχος, ίσως λόγω και της γλώσσας, δεν ήθελα να πω κάτι ανόητο οπότε δεν μιλούσα. Τώρα είναι πιο εύκολο για εμένα, αν και μπορώ να γίνω πολύ καλύτερος. Οι συμπαίκτες μου μου λένε να αισθάνομαι πιο άνετα. Η γλώσσα ήταν ένα ζήτημα που με προβλημάτιζε, ειδικά ο Μίντλετον πάντα μου έλεγε “έλα, πες κάτι”. Τώρα με πιέζει ο Πι Τζέι Τάκερ, ο Τζορτζ Χιλ επίσης με βοήθησε αλλά μπορώ να γίνω ακόμη καλύτερος.
Η κοπέλα μου είναι έγκυος, περνάει μόνη αυτή την εγκυμοσύνη. Πλάκα κάνω, είναι χαμογελαστή, στο σπίτι, όλα πηγαίνουν καλά. Αύριο η ατμόσφαιρα θα είναι απίθανη, αλλά εμείς πρέπει να κάνουμε τη δουλειά μας. Να παίξουμε καλό μπάσκετ και μετά να απολαύσουμε τις στιγμές, να γιορτάσουμε με τις οικογένειες και με τους οπαδούς μας. Η τελευταία φορά που είδε τελικούς η πόλη ήταν το 1974. Θα έχουμε 20.000 στο γήπεδο, χιλιάδες εκτός, να κάνουμε εμείς τη δουλειά μας και να συγκεντρωθούμε σε οτιδήποτε εκτός από τα πανηγύρια. Πρέπει να συγκεντρωθούμε και όταν το ματς έρθει, να συγκεντρωθούμε σε κάθε κατοχή. Να παλέψουμε σε κάθε φάση, να είμαστε ανταγωνιστικοί. Αν κερδίσουμε ΟΚ, αν χάσουμε θα έχουμε άλλη μια ευκαιρία. Θα είναι ωραίο να τα καταφέρουμε εδώ, γιατί θα είναι κάτι ιστορικό για την πόλη.
Δεν έπαιζα το 2007, όταν ο ΛεΜπρόν έπαιξε στους πρώτους του NBA Finals. Δεν είχα την ευκαιρία να μιλήσω μαζί του, δεν θα το έκανα κιόλας, δεν είναι κάτι που κάνω. Προσπαθώ να συγκεντρώνομαι όσο μπορώ. Το προηγούμενο βράδυ έβλεπα το Space Jam, δεν θέλω να κάνω διαφήμιση και το επόμενο βράδυ ήταν στο γήπεδο αλλά δεν είχαμε κάποια επαφή.
Εγώ μπάσκετ παίζω. Το mentality μου είναι κάτι που με βοηθάει στο μπάσκετ και στη ζωή, στην οικογένειά μου. Αν μπορεί να βοηθήσει κι άλλους ανθρώπους, σπουδαία. Αν όχι, εντάξει. Δεν ξέρω αν είμαι κάποιος που πρέπει να δίνει συμβουλές. Λέω απλά τι βοηθάει εμένα. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα γίνει, μπορεί να κόψεις ένα σουτ, μπορεί να είναι ένα κλέψιμο, πρέπει να ζεις τη στιγμή και να την απολαμβάνεις. Αυτό ξέρω. Κάθε κατοχή είναι διαφορετική».
