Η Παλαιστίνια Φάραχ Ναμπούλσι , πρώην τραπεζίτης επενδύσεων, αποφάσισε στα 38 της χρόνια να ασχοληθεί με την παραγωγή ταινιών και τη συγγραφή σεναρίων αρχικά, αλλά σύντομα καταπιάστηκε και με τη σκηνοθεσία. Είναι αυτοδίδακτη και τώρα, πέντε χρόνια μετά την πρώτη της ταινία, είναι υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους για το φιλμ «The Present». Πέρα από το Όσκαρ διεκδικεί και ένα BAFTA, καθώς και αρκετά ακόμη βραβεία, ενώ έχει ήδη λάβει πολλές διακρίσεις.
Η ταινία της παρουσιάζει την ιστορία ενός Παλαιστίνιου πατέρα και της κόρης του, καθώς πηγαίνουν στη Δυτική Όχθη για να κάνουν αγορές. Στην πορεία του συναντούν διάφορα σημεία ελέγχου, διαχωρισμένους δρόμους και πολλούς στρατιώτες.
Σε δημοσίευμα της Evening Standard η ίδια εξηγεί πως είναι αυτοδίδακτη και αναφέρει πώς ξεκίνησε. Όπως λέει χαρακτηριστικά, η ζωή της άλλαξε αφότου πήγε στην Παλαιστίνη για πρώτη φορά ως ενήλικη, καθώς ζούσε για πολλά χρόνια στο Λονδίνο. Μερικά από τα ταξίδια της Φάραχ στη Μέση Ανατολή αποτέλεσαν για εκείνη πηγή έμπνευσης για την κινηματογραφική της δημιουργία. Όπως ομολογεί η ίδια, οι εμπειρίες αυτές άλλαξαν τη ζωή της.
«Βούτηξα στα βαθιά και αποφάσισα ότι θα κάνω ταινίες μικρού μήκους, έγραψα το σενάριο και ανέλαβα την παραγωγή στις τρεις πρώτες και αυτή είναι η πρώτη («The Present») στην οποία υπογράφω επίσης τη σκηνοθεσία», είπε η Φάραχ. «Ξεκίνησα με ταινίες μικρού μήκους γιατί δεν είχα κάνει ταινία ποτέ ξανά και δεν υπήρχε τρόπος να έφτιαχνα μία μεγάλου μήκους», συμπληρώνει.
Για την ολοκλήρωση του φιλμ «The Present» χρειάστηκαν περίπου δώδεκα μήνες. Όπως λέει η ίδια, θεωρεί ότι ένα μέρος της επιτυχίας του φιλμ οφείλεται στο ότι η ίδια δεν γνώριζε τι ακριβώς έπρεπε να κάνει. Οι γνώσεις της στη σκηνοθεσία προέρχονται από συνεντεύξεις με διάσημους σκηνοθέτες, που έχει παρακολουθήσει, καθώς και από βιβλία σχετικά με τη δημιουργία ταινιών.
«Νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί σιωπηροί και προφορικοί κανόνες», ανέφερε η Φάραχ. «Όλοι οι σπουδαίοι σκηνοθέτες που παρακολούθησα στις συνεντεύξεις έλεγαν πως παραβιάζουν τους κανόνες», συμπληρώνει. «Προσωπικά, παραβίασα όλους τους κανόνες. Ο καθένας λέει, όταν κάνεις την πρώτη σου ταινία να έχεις περιορισμένο καστ, πέντε λεπτά με δύο σκηνές και δύο πλατό και λένε ότι δεν συνεργάζεσαι με παιδιά. Εμείς είχαμε τουλάχιστον 10 διαφορετικά πλατό και πρόκειται για μία ταινία 24ων λεπτών, όχι ένα φιλμ πέντε λεπτών, άρα, δεν ήταν μία τυπική αρχή», εξήγησε η σκηνοθέτρια.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
